ردیف
|
نام
|
نقش وی در کربلا
|
سرانجام و چگونگی مرگ
|
1
|
شمر بن ذیالجوشن
|
نقشآفرین اصلی جنایات کربلا،
صدور دستور یورش همه جانبه به امام حسین(ع) و یارانش
|
دستگیری توسط مختار ثقفی، گردن
زدن او و انداختن وی در روغن داغ
|
2
|
محمد بن اشعث
بن قیس
|
نقشآفرین و فراهم کننده حوادث
روز عاشورا، فرمانده نیرویی بود که مسلم را دستگیر کردند
|
روز عاشورا در پی نفرین امام
حسین(ع) عقرب سیاهی او را نیش زد و با خواری تمام مُرد
|
3
|
عبیدالله بن
زیاد
|
در حادثه کربلا، همه جنایتها
به دستور مستقیم عبیدالله تحقق یافت و بعد از یزید بیشترین نقش را در فاجعه
عاشورا داشت
|
چکیدن قطره خونی از سر مبارک امام
حسین(ع) بر ران او و باقی ماندن آن زخم تا آخر عمر، جسدش توسط ابراهیم بن مالک
اشتر به آتش کشیده شد
|
4
|
یزید بن
معاویه
|
چوب زدن بر دندانهای مبارک
امام حسین(ع)
|
هنگام رقص و مستی به زمین خورد
و مغزش متلاشی شد و صورتش همچون قیر، سیاه شد
|
5
|
سنان بن انس
|
نقش مؤثری در کشتن
اباعبدالله الحسین(ع) داشت
|
زبانش گرفت، عقلش زائل شد و با
وضع ناگواری از دنیا رفت
|
6
|
عمر بن سعد
|
مجرم شماره سوم فاجعه کربلا و
فرماندهی عملیات کربلا را بر عهده داشت
|
به دستور مختار ثقفی به قتل
رسید و سرش از تن جدا شد
|
7
|
حرملة بن کاهل
|
پرتاب تیر بر گلوی علیاصغر(ع)
|
مختار ثقفی دستور داد تا بدنش
را تیرباران کنند
|
8
|
حصین بن نُمیر
|
فرمانده تیراندازان لشکر عمر
بن سعد و تیراندازی به امام حسین(ع)
|
ابراهیم بن اشتر جسد او را
سوزاند و سرش را برای مختار به کوفه فرستاد، سر او در مکه و مدینه آویزان ماند
تا درس عبرتی برای دیگران باشد
|
9
|
مالک بن نُسیر
کِندی
|
فرود آوردن ضربه بر فرق مبارک
سیدالشهدا(ع)
|
قطع دستانش توسط همسرش و تا
آخر عمر فقیر ماند
|
10
|
زرعه دامی
|
از قاتلان امام(ع)
|
هنگام مرگ از گرمای شکم و سردی
پشتش صیحه میزد و میگفت به من آب دهید
|
11
|
عبدالله بن
حَوزه
|
تیراندازی به سوی لشکر
اباعبدالله(ع)
|
قطع پای راست او توسط مسلم بن
عوسجه. اسب با حرکت تند سر او را به هر سنگ و کلوخی کوبید تا به دوزخ رفت
|
12
|
شبث بن ربعی
|
با شمشیر به صورت مبارک امام
حسین(ع) زد
|
ابراهیم بن مالک اشتر آنقدر
رانهایش را برید تا مرد. سپس سرش را جدا کرد و جسدش را سوزاند
|
13
|
ابحر بن کعب
|
برداشتن مقنعه حضرت زینب(س) و
کشیدن گوشواره از گوش ایشان
|
ابراهیم بن مالک اشتر، دست و
پاهایش را قطع کرد، چشمهایش را از حدقه درآورد
|
14
|
شرحبیل
|
از پشت بر صورت امام حسین(ع)
زد
|
مختار او را با آتش سوزاند
|
15
|
عمرو بن حجاج
|
در روز عاشورا آب را بر روی
اباعبدالله الحسین(ع) و یارانش بست، امام(ع) را خارج شده از دین نامید و از جمله
حاملان سرهای شهداء به کوفه بود
|
به نفرین امام حسین(ع) گرفتار
و از شدت تشنگی در بیابان هلاک شد
|
16
|
احبش بن
مرثد(اخنس)
|
با اسب بر بدن مبارک امام
حسین(ع) تاخت و عمامه حضرت را به غارت برد
|
پس از واقعه عاشورا وقتی در
صحنه جنگ ایستاده بود، تیری از کمان، رها و به قلبش اصابت کرد و مرد
|
17
|
عبدالله بن
ابی حُصین
|
آب را بر سیدالشهداء(ع) بست و
با بیشرمی به امام گفت: ای حسین! به خدا سوگند، جرعهای از آب نخواهی چشید تا از
تشنگی بمیری
|
به نفرین امام حسین(ع) مبتلا و
به بیماری استسقاء گرفتار شد، هرچه آب مینوشید تشنگیاش برطرف نمیشد تا اینکه
هلاک شد
|
18
|
بَجدل بن
سُلیم
|
انگشت مبارک امام(ع) را برای
در آوردن انگشتر برید
|
مختار او را دستگیر، دست و
پاهایش را برید آنقدر در خون غلتید تا هلاک شد
|
19
|
اسحاق بن
حَیوه حضرمی
|
داوطلبانه بر پیکر امام
حسین(ع) تاخت و پیراهن حضرت را به غارت برد
|
با پوشیدن پیراهن
اباعبدالله(ع) به مرض پیسی مبتلا شد و موهایش ریخت، توسط مختار دستگیر شد و
دستور داد بر بدنش تاختند تا به هلاکت رسید
|