خواستگاری

آیا برای پسرم به خواستگاری دختر بدحجاب بروم؟

پسرم یک همسر بدحجاب و امروزی می‌خواهد، از دخترهای چادری متنفر است، در حالی که با این شرایط اصلاً نمی‌خواهم برای او دنبال دختر بگردم، چون من خودم مذهبی هستم. از طرفی می‌ترسم به گناه بیافتد و خودش اقدام کندالبته منظور من فقط چادری نیست ولی حداقل دیندار و خداترس باشد حالا باید چه کار کنم? 

یکی از مشکلاتی که امروز گریبانگیر خانواده مذهبی را گرفته است، تفاوت دیدگاه و اندیشه نسل نو در مقابل والدین است، طبیعی است که گذر زمان و شرایط سنی موجب می‌شود که گاهی اوقات فرزندان دست به کارهایی بزند که والدینشان برنتابند، مخصوصاً اینکه در پیچ مهم زندگیشان مانند تحصیل و ازدواج رخ دهد، در همین رابطه گاهی دیده می‌شود که فرزند پسر خواستار خواستگاری از دختر بدحجابی می‌شود که اصلاً با خطوط قرمز عقیدتی والدینش همخوانی ندارد ،چند نکته :

نکته اول: اینکه لجاجت نکنید، اگر لجاجت کنید هم خودتان ضرر می‌کنید و هم فرزندتان، فرزند شما یا با شما مخالفت خواهد کرد که در این صورت خوشبخت نخواهد شد و یا موافقت خواهد کرد و خلاف میلش عمل خواهد کرد که در این صورت خوشبخت نخواهد شد، به خاطر اینکه چیزی را انتخاب می‌کند که شما می‌خواهید ولی خودش نمی‌خواهد

نکته دوم :در اینجا شما باید با او همراه باشید و سطح انتظاراتتان را سطح معقول و مطلوب کنید؛ یعنی در آنجاهایی که ایشان تقاضاهای منطقی دارد، از نظر شرع مقدس هم کنار آمدن با آن‌ها مانعی ندارد، با آن کنار بیایید، ‌نگویید ما اینجا نمی‌رویم، خواستگاری به این شکل نمی‌رویم، شرط و شروط سخت تعیین نکنید، به طریقی که خواسته او برآورده شود

در مسأله انتخاب همسر اولاً تأخیر نکنید، به خاطر اینکه اگر ایشان ازدواج کند یک عقلانیت بهتری پیدا می‌کند، کسی که ازدواج کند به یک توازن و اعتدال می‌رسد، در مسائل معنوی هم اگر خانمش همراه باشد، ‌طبیعتاً موفق‌تر خواهید بود

نکته سوم :  در انتخاب همسر آن شرایط حداقلی را مدنظر قرار دهید و بر اساس آن‌ها اقدام کنید و اگر هر چه بهتر و کاملتر، خب! مطلوب‌تر است، اما اگر نشد، سخت نگیرید که خدایی ناخواسته فرزندتان از شما فراری شود، چون اگر فراری شد، به هزار بلای لاینحل مبتلا می‌شود، خدایی ناخواسته در معرض اعتیاد، دوستان لاابالی، ارتباطات نامشروع و نامعقول قرار می‌گیرد

نکته چهارم :  مدیریت مطلوب کنید، مثلا اینکه خود شما متدین هستید قابل تحسین است و اگرخواسته باشید همان روش ومطلوب خودتان را تحمیل کنید جواب نخواهد داد پس بهتر است یک مدتی را ( مثلا 6 ماه ) جهت آشنایی دو خانواده ودرک  بیشتر از همدیگر رفت و آمد کنید در بین این رفت و آمدها شناخت طرفین باعث می شود که دختر و پسر با شرایط خانواده و اخلاقیات یکدیگر ارتباط نزدیکتری پیدا کنند واگر احیانا اختلاف دیدگاهی باشد نشان داده می شود و پسر شما در میدان انتخاب با توجه به رفت و آمد چند ماهه و دیده شدن برخی تفاوتها واختلافها عقلانی تر برخورد خواهد کرد

 لذا انعطاف داشته باشید و از خدا هم کمک بخواهید، توسل و نذر کنید، ضمناً با بیان لین و مدارا با فرزندتان صحبت کنید یا به کسانی که مورد قبول فرزندتان هست، آن‌ها را در حکم و مشاور هر دو نفرتان قرار دهید، إن‌شاء‌الله خداوند یک راه گشایش و فرجی را پیش راه شما قرار خواهد داد.